ویولن فونیکس مدل VP601 سایز ۴/۴

ویولن فونیکس مدل VP601 سایز ۴/۴ زیر ذره‌بین

ویولن فونیکس مدل VP601 سایز ۴/۴ یه ویولن جذابه که تموم اصول اساسی در ساخت اون رعایت شده و این موضوع در ابعاد ظاهری و نوع چوب و … دیده میشه. از نظر ابعاد ویولن فونیکس مدل VP601 سایز ۴/۴ کاملا طبق معیارها ساخته شده یعنی ارتفاعش ۶۰ و اندازه صفحه‌اش هم ۳۶.۵ سانتی‌متره.

ویولن فونیکس مدل VP601 سایز ۴/۴ همراه با هاردکیس و اقلام همراه

قطر ویولن فونیکس مدل VP601 سایز ۴/۴ برابر با ۴ و گریف این ویولن هم ۲۷.۵ سانتی‌متریه. برسیم به وزنش که طبق استاندارد کمتر از ۵۰۰ گرم و به عبارت دقیق ۴۷‌۲ نوازنده‌های ویولن میدونن که تک تک این گرم‌ها چقدر توی فرایند نواختن تاثیر داره چون توی طول مدت نواختن ویولن روی شونه نوازنده قرار میگیره.
جنس بدنه ویولن فونیکس مدل VP601 سایز ۴/۴ از افراست و پشت اون افرای یک دست هستش، افرا به دلیل بافت قوی خودش مقاومت بالایی در برابر ضربه داره و صدای شفاف و گرمی هم تولید میکنه.
جنس چانه‌گاه و گریف و گوشی ویولن فونیکس مدل VP601 سایز ۴/۴ از آبنوس هستش که یه چوب گرانبها محسوب میشه و حضورش کیفیت این ویولن رو تضمین میکنه.
ویولن فونیکس مدل VP601 سایز ۴/۴ دو تا خرک و آرشه هشت پر داره و به همراه اون یه هارد کیس مثلثی و یک بالشتک که در فاصله شونه تا ویولن قرار میگیره تا نواختن راحت‌تر بشه و البته کلیفون با کیفیت برای خریدار ارسال میشه.

نمیدونم چرا ولی کلا هر چیزی که جذابیت بالایی داره، سختی‌های زیادی هم داره، انگار جذاب بودن هر چیزی با سخت بودن به دست آوردنش ارتباط مستقیم و عمیقی داره، مثل نگاه کردن از روی نوک اورست به دنیا و حس کردن این موضوع که تو توی بالاترین نقطه جهان ایستادی.

ویولن با کشیده شدن آرشه روی سیم نواخته میشه و اگرچه نمونه‌های الکترونیکی اون هم وجود داره اما برای اهالی موسیقی ورژن آکوستیک و صدای مکانیکی ویولن یه چیز اصیله که اصلا دوست ندارن دستکاری بشه، اما جهان تغییر میکنه و خیلی به این که ما چی دوست داریم یا نداریم توجه نمیکنه، واسه همینه که نسخه الکتریکی ویولن هم تونسته جای خودش رو باز کنه و طرفدارای خودش رو داشته باشه.

اما کیه که ندونه انداختن یه همچین نگاهی که به نظرم هیچ واژه و کلمه‌ای نمی‌تونه توصیفش کنه، به سالها تمرین و سختی کشیدن و لرزیدن توی سرما و عبور از ترسناک‌ترین دره‌ها و … نیاز داره، ویولن هم یه همچین چیزثه، سازی که یاد گرفتنش کار سختیه و نوازنده‌های اون زیاد تمرین میکنن و باید هم این کار رو انجام بدن.

یه ساز با چهارتا سیم و بدون پرده، که نوازنده رو مجبور میکنه تا به صورت حفظی انگشت گذاری کنه و به دست آوردن این مهارت سالها وقت میبره. اگه سوالتون اینه که آیا لذت نواختن ویولن به کشیدن تمومی این سختی‌ها میارزه یا نه بهتون میگم برید مصاحبه‌های فاتحان اورست رو بخونید و ببینید این همه سال تلاش کردن براشون به حداکثر ده دقیقه ایستادن روی سقف دنیا می‌ارزیده یا نه؟

همه‌شون بلا استثنا میگن که صد در صد ارزشش رو داشته و حتی کسایی که موفق نشدن از زیبایی‌های این مسیر و چیزهایی که ازش یاد گرفتن حرف میزنن. هیچکس از تلاش کردن برای به دست آوردن یه چیز با بارزش پشیمون نیست چه توی آخر مسیر به دستش آورده باشه چه نه، فقط اونایی که موفق نشدن حسرت میخورن.